Αφορμή για όσα θα γράψω σήμερα είναι το μήνυμα μιας νέας γυναίκας που ζητούσε απελπισμένα βοήθεια για να χάσει βάρος. Διαβάστε και αφήστε το σχόλιο σας.
Η πείνα όπως ορίζεται στο βιβλίο “Η Νοημοσύνη Του Σώματος” είναι ένα εντυπωσιακά συχνό μήνυμα του σώματος μας, το οποίο δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχει σε ευημερούσες κοινωνίες, όπως η δυτική.
Φαίνεται ωστόσο ότι αυτό το μήνυμα σπάνια δηλώνει γνήσια σωματική πείνα, που απαιτεί άμεσα τροφή.
Πολλές υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για τους λόγους που κρύβονται πίσω από τα συχνά- και περίεργα- αισθήματα της λαιμαργίας και της πείνας αλλά και της επείγουσας “ανάγκης” να ικανοποιηθούν.
Σπάνια πάντως οφείλονται στην πραγματική ανάγκη.
Βρήκα την συζήτηση από την οποία παραθέσω σχόλια στο e-psychoogy.gr.
Το Μήνυμα Της Στέλλας
Είμαι σε απόγνωση.
Με λένε Στέλλα, είμαι 25 χρονών και νιώθω πως δεν έχω χαρεί την ηλικία μου καθόλου! Μια ζωή είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο. Ζω για να τρώω και έχω κουράσει όλους τους ανθρώπους γύρω μου! Έχω δοκιμάσει τα πάντα.
Χάνω 30 κιλά και τα ξαναβάζω! Δεν αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο.
Νιώθω ότι είμαι ένα “μεγάλο βάρος” μέσα στο σπίτι, αφού βλέπω πόσο στεναχωριούνται οι γονείς μου με το πρόβλημα μου. Είμαι 110 κιλά. 1,60 ύψος και έχω σχέση 8 χρόνια με έναν άνθρωπο που τόσα χρόνια ένιωθα δίπλα του γυναίκα και ότι με αγαπάει και με θέλει όπως και αν είμαι.
Πλέον όμως κουράστηκε και ο ίδιος και είναι λογικό αφού μια ζωή υπόσχομαι ότι από αύριο ξεκινάω δίαιτα και ποτέ δεν το κάνω…
Η Πράξη Της Διατροφής Δεν Είναι Ποτέ Κενή Συναισθήματος
Ουσιαστικά είμαστε όλοι συναισθηματικά διατρεφόμενοι.
Τρώμε επειδή πεινάμε, αλλά επίσης τρώμε γιατί ίσως, είμαστε κουρασμένοι, ενοχλημένοι, θλιμμένοι, θυμωμένοι ή ακόμα και χαρούμενοι. Στρεφόμαστε στο φαγητό για διάφορους λόγους και πιο συχνά για ανακούφιση.
Διαβάστε επίσης: Συναισθηματική υπερφαγία. Πώς θα ελέγξετε την πείνα και την βουλιμία.
Η συναισθηματική πείνα, πάντως, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με το φαγητό. Μπορεί να νιώσουμε καλύτερα εκείνη τη στιγμή, όμως τα συναισθήματα που μας παρακίνησαν να φάμε είναι ακόμα εκεί.
Μάλλον, θα νιώσουμε και χειρότερα από ό,τι πριν, γιατί τώρα πήραμε, αχρείαστα, και περισσότερες θερμίδες από αυτές που χρειαζόμαστε. Ίσως μετά κατηγορήσουμε και τον εαυτό μας για έλλειψη αυτοελέγχου και αυτοπειθαρχίας.
Είναι επίσης εύκολο να αφεθούμε στη συνέχεια σε ένα φαύλο κύκλο κακής διατροφής ως τρόπο να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας, και αυτό να μας οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην απώλεια ελέγχου του βάρους μας. (keeadd.gr)
Ποιες Αλλαγές Στην Διατροφή Μας Μπορούν Να Βοηθήσουν;
Εκτός από την αυστηρά ψυχολογική προσέγγιση του προβλήματος, που σίγουρα είναι και η βάση για την αντιμετώπιση του, υπάρχουν και κάποιες διατροφικές επιλογές που μπορούν να βοηθήσουν.
Η διάθεση άλλωστε επηρεάζεται και από την διατροφή.
Οι τροφές μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία μας και η διατροφή γίνεται σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα.
Ο μέσος όρος ζωής θα αυξανόταν αλματωδώς αν τα πράσινα λαχανικά μύριζαν εξίσου ωραία με το μπέικον. (Doug Larson)
Η κυρία Ελίνα Ασημακοπούλου (κλινική διαιτολόγος διατροφολόγος, BSc) προτείνει να εντάξετε στην καθημερινή διατροφή σας τις ακόλουθες τροφές: λιπαρά ψάρια (σκουμπρί, τόνος, σολομός, αντζούγιες, ρέγγα, πέστροφα, σαρδέλες) σουσάμι, ταχίνι, σόγια, λιναρόσπορο, ξηρούς καρπούς, μαλακή μαργαρίνη, χυμούς, κράκερς, δημητριακά ολικής αλέσεως, φρούτα, λαχανικά, συκώτι, αυγά, πουλερικά, γαλακτοκομικά).
Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να ακολουθείτε μικρά/συχνά γεύματα και να μειώσετε τα διαστήματα που μένετε νηστικοί-ες και σας οδηγούν σε βουλιμικά επεισόδια. Αν ωστόσο δεν μπορείτε να τα καταφέρετε μόνος-η σας, καλό είναι να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε διατροφικό επίπεδο.
Η Απάντηση – Εξομολόγηση Στο Μήνυμα Της Στέλλας
Κάτω από το μήνυμα που διαβάσατε στην αρχή, υπάρχει μια απάντηση από άτομο που αντιμετώπισε με επιτυχία τα ίδια προβλήματα και πασχίζει ακόμα να κρατηθεί έξω από τους πειρασμούς και τον εθισμό στο φαγητό. Σας την παραθέτω:
Αγαπημένη Στέλλα,
Κάποτε για μένα τα κιλά που ήσουν δεν ήταν τίποτα. Κατάφερα να φτάσω τα 132 ναι δε ντρέπομαι να το πω.
Κρίσεις πανικού και ανάγκες φαγητού τρελές. Θυμάμαι έκλαιγα και χτυπιόμουν στο πάτωμα για λίγο φαγητό. Βιαιοπραγούσα στους γονείς μου για να μου δώσουν να φάω. Αυτό το σημείο δεν διαφέρει και πολύ από τους ανθρώπους με εξάρτηση.
Κατάφερα να χάσω τα πρώτα 10 κιλά μέσα σε ένα καλοκαίρι. Έκανα μία καινούρια φίλη και η ίδια με βοήθησε απίστευτα να χάσω. Αφού λέω ξεκίνησα τον αγώνα θα τον συνεχίσω. Η κρίσεις σταμάτησαν, χώρισα με τη σχέση που είχα και συνέχιζα και συνεχίζω να προσπαθώ να γίνω μία αδύνατη.
Μετράω 3 χρόνια απεξαρτημένη από το φαγητό. Δεν πήγα ποτέ σε διαιτολόγο. Ήθελα να το προσπαθήσω μόνη μου. Μη φανταστείς ότι έχω γίνει συλφίδα αλλά είμαι κανονική. Έτσι με λένε πλέον. Αν ο οργανισμός μου δε μου μίλαγε θα έφτανα στάνταρ τα 200.
Συνεχίζω μόνη μου τον αγώνα. Δεν είμαι όπως πριν. Ανακάλυψα πως ήμουν τόσο δοτική που και εγώ από κάπου έπρεπε να πάρω και έπαιρνα μόνο από το φαγητό όχι από τους ανθρώπου. Εξισορρόπησα εμένα και αρχίζω να μαθαίνω το σώμα μου πλέον. Δε με αγαπάω ακόμα αλλά το παλεύω.
Και εγώ ζούσα για να τρώω αλλά τώρα τρώω για να ζω.
Να προσέχεις εσένα. Πρέπει να αγαπάμε τους άλλους αλλά εμάς περισσότερο. Η επιλογή θα είναι πάντα δική σου.
Βγείτε Έξω Και Αγγίξτε Τα Πράγματα Που Υπάρχουν Γύρω Σας. Νιώστε Σαν Παιδί.
Πολύ συχνά το διαρκές αίσθημα της πείνας και της λαιμαργίας σημαίνει ακόμα ότι παραμελείτε επιδεικτικά όλες σας τις ανάγκες, είτε γιατί απλά δεν τις γνωρίζετε, είτε γιατί δεν θέλετε να τις δείτε.
Παρ‘ όλα αυτά, η νοημοσύνη του σώματός σας προσπαθεί συνέχεια να σας δείξει με το μήνυμα της πείνας ότι περιφρονείτε βασικές ανάγκες σας. Κι αυτό γιατί η πείνα είναι η μόνη ανάγκη που εύκολα αναγνωρίζουμε στο σώμα μας.
Μήπως, λοιπόν, έχετε περιορίσει τη λίστα με τις χαρές, τις απολαύσεις και τις ηδονές σε τέτοιο βαθμό, ώστε το φαγητό έγινε η μοναδική σας απόλαυση;
“Αγγίξτε τη φλούδα ενός δέντρου, κρατήστε μία πέτρα στην παλάμη σας. Αν αναρωτιέστε τι θα κερδίσετε από αυτές τις βλακείες, τότε ίσως πρέπει να απαντήσετε και στην σκληρή ερώτηση αν έχει νόημα η ζωή χωρίς ευαισθησία.
Απολαύστε τις χαρές τις καθημερινότητας.
Ακόμα και μικρές συνήθειες όπως ένα μπάνιο πρέπει να μάθετε να τις απολαμβάνετε. Μάθετε ξανά να ακούτε και να βλέπετε, να οσφραίνεστε και να αισθάνεστε με την αφή σας. Γευτείτε τη ζωή, μην αποζητάτε την όμορφη γεύση στο φαγητό μονάχα.”
Πόσο Εύκολο Σας Είναι Να Πειθαρχήσετε Στη Δίαιτα Σας;
Αφήστε μου ένα σχόλιο με τη δική σας εμπειρία. Ζήσατε σε κάποια φάση της ζωή σας μια παρόμοια κατάσταση; Μήπως σας διηγήθηκε την ιστορία του κάποιο δικό σας άτομο;
Έχετε να προσθέσετε κάτι που θα βοηθούσε όσους πασχίζουν να χάσουν βάρος και δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το πρόγραμμά τους; Η γνώμη σας είναι πολύτιμη! Γιώργος
![Είχα Έναν Μαύρο Σκύλο. Το Όνομα Του Ήταν Κατάθλιψη. [Βίντεο]](https://arxizodiaitagr.b-cdn.net/wp-content/uploads/black-dog-video-ft.jpg)
Γεια σας είμαι και εγώ σε απελπισία λέω συνέχεια να ξεκινήσω να κάνω δίαιτα αλλά έχω μια καφετέρια με τον άντρα μου και ότι βρίσκω εκεί τρώω…είμαι 29… 1.58 ύψος και 109 κιλά…δεν μπορώ άλλο δεν μου πάει τίποτα από ρούχα…θέλω βοήθεια οπωσδήποτε..
Γεια σου Βίκυ. Αν σε πρώτη φάση συνεργαστείς με τον άντρα σου, ώστε να έχετε μια κοινή γραμμή και ξεχάσετε ότι έχετε καφετέρια, σίγουρα θα δεις με τον καιρό την κατάσταση να αλλάζει και σιγά σιγά θα σας είναι πιο εύκολο να προσαρμόζετε την καθημερινότητα σας. Κάποτε είχα κι εγώ καφετέρια, για ένα μικρό διάστημα, και προσπάθησα αντί να την βλέπω ως δικαιολογία για την κακή διατροφή μου, να την θεωρώ μια πολύ καλή ευκαιρία για να βελτιώσω το πρόγραμμα μου. Σίγουρα μπορείτε να βρείτε τον τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, αν θεωρείς ότι έχετε χάσει εντελώς τον έλεγχο, η βοήθεια ενός ειδικού θα ήταν σημαντική για να γλιτώσετε χρόνο και ταλαιπωρία. Ξεκινήστε και αξιολογήστε στην πορεία την κατάσταση σας. Θα σας βοηθήσει λίγο στο θέμα της θέλησης όπως και να έχει (η δική σας προσπάθεια εννοώ).
Θέλω βοήθεια είμαι άνεργος πλέων κ εγώ.η ανεργία με βρήκε κ εμένα είμαι παντρεμένος με 2 παιδιά μικρά κ δεν μπορώ να χαρώ να τα παίξω. είμαι 2,00 ύψος 140 κιλά θέλω να χάσω κ δεν μπορώ θέλω βοήθεια που μπορώ να πάω κάπου να με βοηθήσουν. ειλικρινά θέλω βοήθεια
Γιώργο, πίστεψε με έχω βρεθεί ακριβώς στο ίδιο σημείο με εσένα. Είναι κάτι σαν το κάπνισμα. Όλοι το κόβουν “μαχαίρι”. Ξεκίνα να διαβάζεις. Πολύ. Ψάξου για οτιδήποτε αφορά διατροφή με χαμηλούς υδατάνθρακες. Ξεκίνα και το περπάτημα. Μη μετράς θερμίδες και μην ζυγίζεσαι. Περπάτα και τρώγε υγιεινά. ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ και σίγουρα θα δεις την διαφορά. Δεν θα αργήσει πολύ, κυρίως αν δεν είσαι ανυπόμονος. Ξεκίνα έτσι και στην συνέχεια θα προσαρμόζεσαι ανάλογα. Αγάπησε το και θα γίνεις expert σε λίγους μήνες από μόνος σου.
Καλημέρα… Ποσο σε νιώθω Στέλλα.. Πολυ ωραιες οι συμβουλες σου Γιώργο!!!
Γειά σας. Το πρόβλημα μου είναι ότι είχα μια δύσκολη εγκυμοσύνη κ το μώρο μου γεννήθηκε με ενα αισθητικό πρόβλημα στο αυτί το οποίο λύνεται μεν αλλα θα πρέπει να φτάσει 4 ετών. Το λατρεύουμε ειναι ενα υπεροχο παιδι. Όμως εγω δεν μπορω να διώξω τη θλίψη μέσα μιυ για αυτο που του συνέβη. Τρώω και εχω παρατήσει τον εαυτο μου εντελώς. Ζυγίζω 78 κιλα με 163 υψος. Πιο πολυ με απασχολει η παραιτηση που με εχει κυριευσει. Θελω να απεξαρτηθω απο το φαγητο και να νοιωσω παλι ομορφα. Το μονο που σκεφτομαι ειναι ποτε θα λυσουμε το θεμα υγειας. Ειμαι 34 ετων. Δεν μπορω να συνελθω ψυχολογικα κ μονη διεξοδος ειναι το φαγητο. Φοβαμαι οτι εχω παρει την κατω βολτα.
Γεια σου Εύα. Οταν ένα πρόβλημα λύνεται, στην ουσία δεν είναι πρόβλημα. Καταλαβαίνω ότι μετράς τον χρόνο για να περάσει όλο αυτό, όμως με τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να κάνεις τις ημέρες να φαίνονται ατελείωτες.
Το μωρό σου είναι σίγουρο ότι όταν μεγαλώσει, δεν θα θυμάται τίποτα από τα πρώτα τέσσερα χρόνια του (αυτός είναι ο μέσος όρος σύμφωνα με τις έρευνες για την “έναρξη” της μνήμης μας). Στην ηλικία των τεσσάρων θα αρχίσει να συλλέγει αναμνήσεις από την ζωή του.
Μην καταστρέφεις την ζωή σου μέχρι τότε. Θα σε χρειαστεί χαμογελαστή και δυνατή δίπλα του. Θα είσαι το πρότυπο του. Αγκάλιασε το μωράκι σου και φρόντισε τον εαυτό σου. Αυτό θέλει από την μαμά του. Θα περάσει ο καιρός γρήγορα και το μικρό σου έτσι και αλλιώς δεν θα θυμάται τίποτα, όπως δεν θυμάται κανένας μας τα πρώτα μας χρόνια.
Πάρε τον χρόνο σου και βρες τους ρυθμούς σου. Όλα θα πάνε καλά. Είναι στο χέρι σου.
Γειά σας.. Δυστυχώς το πρόβλημα μου είναι τελείως μόνη μου με έχουν ξεχάσει όλοι.. Ούτε ένα άνθρωπος δεν έχω δίπλα μου.. Κι όχι μόνο αυτό είμαι κι άνεργη.. Δεν έχω σχέση..
Η αλήθεια είναι ότι τρώω παρα πολύ θελω να χασω κιλα για ν αγαπήσω ξανα τον εαυτό μου.. Αλλά ώρες ώρες λέω δεν αξίζω γι αυτό που είμαι.. Ενω όλοι με έκαναν πέρα.. Οταν λέω είμαι μόνη μου τελείως μόνη μου..
Ευχαριστώ..
Γεια σου Παναγιώτα. Σίγουρα δεν αξίζει κανείς να είναι μόνος του, κυρίως όταν περνά μια γενικότερα δύσκολη περίοδο. Ευτυχώς, αυτό αλλάζει από μόνο του στη ζωή μας, η οποία έχει “τα πάνω και τα κάτω” της. Χρειάζεται κουράγιο και πάντα αλλάζουν τα πράγματα. Είναι νόμος.
Πέρα από αυτό, μήπως είναι καλύτερα μερικές φορές… να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό; Μήπως αντί να μετράς το πόσο μόνη είσαι και να περιμένεις να ανοίξει η πόρτα ή να χτυπήσει το τηλέφωνο, είναι καλύτερα να ενεργήσεις εσύ και να γνωρίσεις νέο κόσμο; Καταλαβαίνω ότι σε περιόδους καραντίνας κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, αλλά εκτός του ότι υπάρχουν πολλές online κοινότητες με κοινά ενδιαφέροντα, τα μέτρα θα χαλαρώσουν σιγά σιγά.
Άρχισε να αλλάζεις το περιβάλλον σου. Κινήσου σε διαφορετικούς χώρους. Και σου υπόσχομαι θα γνωρίσεις νέους και διαφορετικούς ανθρώπους. Άσε που με κάποιο μαγικό τρόπο θα αρχίσουν να βελτιώνονται όλα τα υπόλοιπα ζητήματα της ζωής σου που ανέφερες. Έτσι γίνεται πάντα. Αποκλείεται να μην συμβεί και σε εσένα!
Γεια σας!
Κ εγώ αντιμετωπίζω παρόμοια κατάσταση Ειμαι 1.70 κ πάντα ημουν γυρω στα 53-56 kg.. Μέσα σε 5 μήνες έβαλα 15 kg και νιώθω βόδι! Ήμουν μονη μου Αγγλια, κλεισμένη λόγω covid κ ξεσπούσα στο φαγητό. Ακόμη εχω επεισόδια υπερφαγιας κ δεν ξερω πως να τα καταπολεμήσω. Δεν μπορώ να ακολουθήσω διατροφή οσο κ να προσπάθησα.Το μονο θετικο ειναι ότι πηγαίνω καθημερινά γυμναστήριο. Τι μπορώ να κανω για να απαλλαγω απο τα επεισόδια υπερφαγιας?
Γεια σου Εύη. Στην δική μου περίπτωση, βοηθάει πάντα το να σκέφτομαι ότι μέσα από την διατροφή μου βελτιώνω ή καταστρέψω την απόδοση μου στο γυμναστήριο, αλλά και τα αποτελέσματα της προπόνησης μου. Προτείνω να το αντιμετωπίσεις κι εσύ σε πρώτη φάση με αυτόν τον τρόπο. Να κάνεις δηλαδή την διατροφή σου μέρος της προσπάθειας σου στο γυμναστήριο. Κάτι σαν να κάνεις πρωταθλητισμό και έχεις αφιερώσει τη ζωή σου σε αυτόν.
Πιστεύω όλα θα σου πάνε καλύτερα με τον χρόνο. Αν μετά από λίγο καιρό βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο, θα πρότεινα να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό, επειδή υπάρχει μια μικρή πιθανότητα το πρόβλημα να βρίσκεται κάπου αλλού και όχι στο φαγητό. Είμαι σίγουρος όμως ότι η αρχική μου πρόταση θα σε βοηθήσει. Να προσέχεις τον εαυτό σου!